De afgelopen paar maanden hebben we een tijd meegemaakt van veel eerste keren en een paar laatste, en van beide zullen er nog veel volgen.
Eind februari was voorlopig mijn, Chester’s, laatste verjaardag die we met z’n tweeën hebben gevierd. We hebben het deels in het ziekenhuis gevierd omdat Pim daar moest zijn voor een controle maar gelukkig konden we ook uit eten gaan om het goed te vieren. 27 jaren zitten erop, nog veel te gaan!
Nog geen week later, op 6 maart om 3 uur ’s nachts, werd ik gewekt door Pim die ineens krampen in haar buik kreeg. Ze bleven komen en gelijk waren haar weeën 10-15 minuten uit elkaar waar normaal, zo is mij verteld, de weeën beginnen met een tussenpoos van 30 minuten. Na ongeveer 10 uur thuis weeën te hebben doorstaan besloten we om 13.00 uur naar het ziekenhuis te gaan. Een kleine kanttekening hier, ziekenhuisbevalling is hier de norm en is in principe vereist, aangezien ziekenhuizen de enigen zijn die de juiste documenten kunnen afgeven om uw kind zonder al te veel gedoe te kunnen registreren. Nadat we waren ingecheckt, werden we naar de verloskamer gebracht waar we het volgende uur doorbrachten om ons zo goed mogelijk te settelen terwijl de weeën steeds dichter bij elkaar kwamen. Rond 14.00 uur kwam de dokter langs en stelde vast dat ze ongeveer 2,5 cm ontsluiting had. 4 uur later rond 18.00 uur kwam de dokter weer kijken en was Pim op 5CM. Daarna begon het wat sneller te gaan omdat ze rond 20.00 uur op 9 cm zat, maar omdat ze niet de drang voelde om te persen, ging de dokter een keizersnede uitvoeren bij een andere patiënt. Ongeveer een uur later kwam ze terug en begon de echte strijd. Eindelijk, na ruim een uur persen, werd Saoirse Gabriella Bak om 22:41 geboren.
Het was de eerste keer dat ik mijn dochter zag, vasthield en kuste. De eerste keer dat ik haar luier verschoonde en haar in bad deed. De eerste keer dat we de hele nacht niet konden slapen en zo bang waren dat ze de eerste 2 weken niet zou halen vanwege een genetische aandoening (galactosemie) in onze familie. De eerste keer dat ik de opluchting ervoer om het laboratoriumrapport terug te krijgen waarin staat dat ze die aandoening niet heeft. De eerste keer proberen het papierwerk uit te zoeken, in 2 landen, dat komt kijken bij het aanvragen van een paspoort voor uw kind. De eerste keer dat we met een newborn vlogen om een paspoort aan te vragen. En nog veel, veel meer eerste keren.
We zijn God zo ongelooflijk dankbaar dat we haar nu in onze armen kunnen houden en nog meer van haar kunnen houden dan we voor mogelijk hielden. We danken Hem ook dat Hij Saoirse beschermd heeft tegen de genetische aandoening.
We willen je vragen om de komende weken met ons te bidden terwijl we ons voorbereiden om mogelijk iets meer dan een maand lang terug te keren naar Nederland om Saoirse kennis te laten maken met onze uitgebreide familie, sponsors te werven, contact te onderhouden met huidige supporters, onze TFT (onze team in Nederland) uit te breiden, en nog veel meer. We hebben specifiek gebed nodig voor Pim’s visum, omdat dit toch wat moeilijker blijkt te zijn dan we in eerste instantie dachten.
Zou je willen overwegen om ons financieel te steunen zodat we het werk kunnen blijven doen waartoe God ons geroepen heeft hier in Chiang Rai? Zou je ook willen overwegen om ons te steunen voor deze reis die we willen maken, aangezien het vliegtarief meer dan verdubbeld is sinds we ons budget 2 jaar geleden hebben vastgesteld? Als dat het geval is, volg dan deze link naar onze ondersteuningspagina waar u al onze details met betrekking tot giften kunt vinden!
