De trouwerij was heel erg mooi, ook al kan ik me er niet veel van herinneren. We moesten naderhand de opname terugkijken om een beetje te weten wat er allemaal gebeurt was.
Het begon natuurlijk allemaal met de voorbereidingen. Hier begonnen we ongeveer 2-3 maanden van tevoren mee door te praten met elkaar en andere mensen en te zien wat we wilde en waar we het konden doen. Gelukkig bood een project in de omgeving, die ik al 14 jaar ken en mee werk, aan om het op hun terrein te doen en ze boden ook aan om te helpen met eten koken. We namen hun aanbod met plezier aan en begonnen wat rond te kijken op hun terrein om te zien waar we de ceremonie zouden houden, waar we zouden eten, etc. Pim had meteen een plaatje in haar hoofd hoe bepaalde dingen eruit moesten zien. Voor mij duurde het een tijdje om dat plaatje te begrijpen en te zien hoe het er uiteindelijk uit zou gaan zien.
Ongeveer 2 weken voor de bruiloft waren we in de kerk toen uit het niets mijn broer, Jeremy, kwam opdagen. Blijkt dat hij de hele kerst en oud en nieuw in quarantaine had gezeten in Bangkok, zodat hij bij mijn bruiloft kon zijn. Het was zo goed om hem na bijna 2 jaar weer te zien. Hij en mijn vader hebben uiteindelijk behoorlijk wat werk verzet om de bruiloft voor te bereiden. De meeste stukken hout die als versiering bij de bruiloft werden gebruikt, werden door hen gebouwd. We zijn zo dankbaar voor hen beiden.
Een week voor de bruiloft moest de locatie worden voorbereid. We hadden veel te doen in een korte tijd, maar we zijn erin geslaagd om het te doen met de hulp van veel vrienden. We waren die week bijna elke dag op de locatie om verschillende dingen voor te bereiden en dingen op te zetten. 2 dagen voor de bruiloft kwamen de bloemen binnen en Pim ging meteen aan de slag met haar vrienden om de bloemen in verschillende stukken klaar te maken voor verschillende plekken rond de locatie. De achtergrond werd opgehangen, de stoelen opgesteld, het podium werd binnengebracht, de geluids- en wifi-apparatuur werd binnengebracht en opgesteld, en nog veel meer. Alles verliep redelijk vlot en we liepen niet tegen grote problemen aan. Toen we klaar waren met het opzetten, zag alles er zo mooi uit dat we de locatie bijna niet meer konden herkennen zoals voorheen.
De dag van de bruiloft was hectisch. Veel dingen konden tot dan toe niet worden gedaan en dus was het een grote haast om alles voor elkaar tekrijgen. Maar ongeveer 2 uur voor de bruiloft was alles klaar. Pim deed al sinds 11 uur ’s ochtends haar en make-up en haar beste vrienden hadden de voorbereidingen van haar overgenomen. Rond 14.00 uur vertrok ik met mijn bruidsjonkers om me klaar te maken. We kwamen rond 15.00 uur terug op de locatie en toen begonnen de mensen al langzaam aan te komen. Hoe dichter we bij 16.00 uur kwamen, hoe meer gestrest / nerveus / opgewonden ik werd. Toen het moment dat mijn bruid door het gangpad liep eindelijk aanbrak, trilden mijn benen behoorlijk, hoewel het niet zichtbaar was toen we de video terugkeken.
Pim zag er zo mooi uit toen zij door het gangpad liep, voorafgegaan door de bloemenmeisjes en haar bruidsmeisjes met mijn bruidsjonkers. Ik kon bijna niet geloven dat we op het punt stonden te trouwen. Tijdens de ceremonie hielden we elkaars handen vast en beefden we allebei een beetje van de zenuwen en opwinding. De rest van de ceremonie is eigenlijk een waas in mijn geheugen, dus ik zal je de samenvattende video of de livestream-opname laten bekijken om te zien wat er is gebeurd.
Na de ceremonie hadden we een tijd, ongeveer een half uur, om met mensen op de foto te gaan. We wisten dat dit chaos zou worden, dus hadden we een lijst gemaakt met verschillende groepen mensen met wie we foto’s wilden maken om het proces te stroomlijnen. Nadat de foto’s waren gemaakt, gingen we naar het eetgedeelte waar de meeste mensen al zaten te eten. We sneden eerst de cake. Deze cake was echter niet zomaar een cake, het was appelboterkoek Dit is een gebakje waar we allebei dol op zijn en wij hadden besloten dat we dat wilden in plaats van een traditionele cake. Mijn moeder en een goede vriendin van haar hebben het samen gemaakt (genoeg voor al onze gasten). Toen was het eindelijk tijd om wat eten in onze maag te krijgen en mensen gedag te gaan zeggen.
Ongeveer een uur later vertrokken we naar ons hotel waar we 3 dagen verbleven. Dit was alleen bedoeld als het begin van onze huwelijksreis, maar werd uiteindelijk de hele huwelijksreis vanwege een golf van COVID-19-gevallen in heel Thailand, waardoor bepaalde provincies werden gesloten, inclusief onze beoogde bestemming.
Al met al was het een geweldige bruiloft en we genoten van elke seconde, hoe stressvol het soms ook was. Het is een dag om de rest van ons leven niet te vergeten en om onze kinderen in de toekomst over te vertellen.
