In december konden we eindelijk echt even vrij nemen. We vlogen naar Krabi en gingen vervolgens met de bus naar Koh Lanta, een eiland in het zuiden van Thailand, om mijn ouders en broers, die er al waren, te verrassen. We brachten er iets meer dan een week door en genoten van prachtige stranden, lekker eten en een paar fijne zwembaden. Saoirse vond het heerlijk om tijd door te brengen met haar ooms tijdens die korte vakantie en gedurende de afgelopen nieuwjaarsperiode en mist ze enorm nu ze er niet meer zijn. Dit was de eerste keer dat ze het strand zag en het was echt leuk om te zien hoe ze zo genoot van het zand, de zee en het zwembad. Vorige week vierden we haar tweede verjaardag. Wat vliegt de tijd, maar wat voelt het ook langzaam. We hebben genoten van de afgelopen twee jaar met haar, haar zien groeien, nieuwe vaardigheden leren en haar karakter tevoorschijn zien komen. Ze is absoluut gefascineerd door vliegtuigen en roept VLIEGTUIG wanneer ze er een ziet of hoort overvliegen.
Eind vorig jaar begon mijn werk voor de grote stichting hier in Chiang Rai af te nemen, omdat de meeste belangrijke zaken al geregeld waren. Nadat ik hen was gaan ondersteunen, heb ik een paar maanden, één dag per week, gewerkt aan hun netwerk om dat goed op te zetten. Dit betekende glasvezelkabels trekken tussen de tien gebouwen op hun terrein en de kern van het netwerk vervangen door nieuwere apparatuur. Ik heb ook behoorlijk wat tijd besteed aan het computerlokaal dat ze voor hun studenten beschikbaar stellen, waar ik de computers heb geüpgraded, de ruimte heb opgeruimd en een grote wirwar aan kabels heb opgeruimd. Nu dat allemaal is afgerond, richten we onze aandacht op hun kerkgebouw en grote vergaderzaal, die ook wat technologische verbeteringen nodig hebben. We zijn een paar weken geleden begonnen met het trekken van nieuwe kabels in het gebouw om het podium te verbinden met het geluids- en projectiegebied achter in de kerk.
Eind vorig jaar kreeg ik ook een verzoek van een vrij grote stichting in Chiang Mai om hun IT-ondersteuning te starten, omdat ze daar al een tijdje geen ondersteuning meer voor hadden. Dit betekent dat ik regelmatig tussen Chiang Rai en Chiang Mai heb gereisd en zal blijven reizen om hen te steunen. Deze stichting heeft meer dan 160 medewerkers en vrijwilligers die in 10 provincies werken in meer dan 70 verschillende kerken/bedieningen/projecten. Voorlopig zal ik alleen hun hoofdkantoor in Chiang Mai ondersteunen, maar dit opent in de toekomst veel mogelijkheden in heel Thailand.
Pim is begonnen met het leiden van de jeugdgroep van de kerk en geniet er enorm van om tijd door te brengen met de middelbare scholieren en studenten van onze kerk en hen te begeleiden bij hun leven, het ontdekken van hun plek in de wereld en het ontwikkelen van een diepere relatie met God. Ze is ook weer parttime voor de kerk gaan werken, één dag per week, voornamelijk online, waar ze grafisch ontwerp doet en dia’s voorbereid voor de zondagen. Hoewel ze het geweldig vond om thuisblijfmoeder te zijn, heeft ze ontdekt dat ze ook gewoon wat tijd daarbuiten nodig heeft en ze vindt het erg fijn om naar het kerkkantoor te kunnen gaan wanneer dat nodig is.
